از تواضع امام رضا(ع) تا تكبر ...

 

رسول جعفريان

يکي از ارزش‌هايي که هميشه و هرگاه از رسول خدا(ص) و علي مرتضي(ع) نقل مي‌شد و دائما روي منبر و تريبون روي آن تکيه مي‌شد، ساده زيستي آن بزرگواران بود. در اين باره آن قدر گفته‌اند و نوشته‌اند و شنيده‌ايم و خوانده‌ايم که بيشتر ما بخشي از تصوير ذهني‌مان نسبت به آن بزرگواران، همان زندگي ساده زيستانه آنان است.

اين روش البته با روش صوفيان تفاوت داشت و هرگاه که ساده‌زيستي گرايش به نوعي تصوف پيدا مي‌کرد، ائمه اطهار(ع) به مبارزه با آن برمي‌خاستند و گوشزد مي‌کردند که اسلام ميانه‌اي با رهبانيت و تصوف و انزواطلبي بي‌دليل و به بهانه تزکيه نفس ندارد. مرد آن است که در ميان اجتماع بماند و خود را بسازد و ديگران را تربيت کند و در عين حال زندگي عادي خود را داشته باشد و حقوق همسر و فرزندانش را رعايت کند. بنابراين، تصوف با ساده زيستي متفاوت است.